کد مطلب:42844 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:16

گنجینه پرسمان » حديث شناسي

نمازگزار چگونه مي تواند به اخلاص كامل در نيت نماز برسد ؟

اخلاص، يكي از فضايل دروني مؤمنان و مردان الهي است كه مستلزم پاكي بيشائبه اعمال ديني و عبادت خالصانهنسبت به خدا و فداكاري محض در مقابل او است.
عبادتي كه مؤمن در برابر خدا بايد انجام دهد، قبل از هر چيز اقرار به يگانگي او است؛ يعني، او را پروردگار مطلق شناختن وهيچ يك از آفريدهها را با او شريك ندانستن، اگر اين اعتقاد در تمام اركان وجود انسان، ريشه بدواند بر تمامي اعمال ورفتارهاي او تاثير خواهد گذاشت و وي تمام كارهايش را براي خدا انجام خواهد داد و هيچ شريكي را براي او در نظر نخواهدگرفت.
دست يافتن به اخلاص و نيت خدايي در نماز، راه كارهاي مختلفي دارد؛ از جمله:
1. توجه به ارزش و اهميت نماز و عبادت و آثار و پاداش اين كه به نمازگزاران مخلص وعده داده شده است؛
2. انديشيدن در آفرينش؛ تفكر بيشتر در خلقت شناخت ما را به عظمت و قدرت خدا ميافزايد و در نتيجه سعي ميكنيمكارها را براي او انجام دهيم و به اخلاص نزديك شويم.
3. توجه به صفات خداوند؛ شناخت او صاف خدا و زنده نگه داشتن آنها در ذهن، سبب توجه به او و قطع نظر از غير اوميگردد و انسان را كم كم، خدايي ميكند.
4. توجه به نعمتها، شناخت نعمتهاي خدايي و توجه به آنها، انسان را شيفته آفريدگار آنها ميسازد و دل را خانة عشقالهي ميسازد.
5. توجه به سود قطعي و جاودان؛ آنان كه براي دنيا و غير خدا تلاش ميكنند، شايد به مقصود برسند و شايد هم نرسند؛ وليكساني كه براي خدا و آخرت كار ميكنند، سود و نتيجه كارشان قطعي است.
6. توجه به بيارزشي دنيا؛ براي افراد بصير و نمازگزار، دنيا در مقابل آخرت و مردم در برابر خدا، چندان ارزشي ندارد كهبراي آن كار كنند.
7. توجه به ناتواني مخلوقات؛ قدرت مطلق از آن خدا است و همه كارها به دست او است. بنابر اين كسي غير از خدا،شايسته آن نيست كه مورد توجه قرار گيرد و عبادتها براي جلب نظر غير خدا انجام شود.
8. عبرت از ديگران؛ بسياري از آنان كه توجه به غير خدا كردند و در پي معبودهاي پوشالي بودند به سرنوشت شوم ودردناكي گرفتار شدند كه توجه به سرگذشت عبرتآموز آنان ميتواند انسان را به اخلاص برساند و بياعتباري غير خدا راروشن سازد.
9. توجه به سرانجام رياكار در آخرت؛ سيماي شرم آور و رسوايي بزرگ رياكاران در قيامت، بسيار دشوارتر و عبرتانگيزتراست.
قرآن مجيد، دوزخ و ويل جهنم را براي نمازگزاران رياكاري ميداند كه نسبت به نماز سهل انگاري ميكنند.
در حديث است كه: «در قيامت، رياكار را با چهار نام، صدا ميزنند: كافر، فاجر، غادر و خاسر».
سپس به او ميگويند «اعمالت تباه گشت و پاداشي در كار نيست، امروز، مزد خود را از كساني دريافت كن كه براي رضاي آنانكار ميكردي».